Bløðrubruni

Sum oftast eru tað kvinnur, sum fáa bløðrubruna. Hetta tí landræsið hjá kvinnum er styttri enn hjá monnum, og tí sleppa bakteriurnar frá tarmunum lættari til bløðruna.

Bløðrubruni er vanligur hjá barnakonum, og av tí at komplikatiónir ofta kunnu standast av hesum, so verður landið javnan kannað hjá barnakonum.

Kvinnur í skiftisárunum eru eisini í størri vanda fyri at fáa bløðrubruna vegna trot á tað kvinnuliga kynshormonið. Trotið viðførir turrar rovur í skeiðini. Hetta betrar um lívskorini hjá bakteriunum, sum kunnu flyta seg longri upp í bløðruna.

Menn fáa sjáldan bløðrubruna, og sum oftast eru tað menn, sum hava trupulleikar frammanundan, sum t.d. við prostata, sum fáa bløðrubruna. Eldri menn fáa oftari bløðrubruna vegna minkandi evni at tøma bløðruna heilt.

Børn hava sjáldan bløðrubruna. Sjúkueyðkennini hjá børnum eru ofta minni ítøkilig - eitt nú veikleiki, tey tola ikki nógv av, hava ikki matarlyst og spýggja.

Metir læknin, at tú skalt viðgerast, eru tað ymisk sløg av antibiotika, ið kunnu nýtast. Tað vanligasta, ið verður nýtt, er sulfonamid (eitt nú Lucosil), pivmecillinam (Selexid – kann tó bert nýtast, um ein blóðroynd finst, ið vísir, at carnitin mongdin í blóðinum er yvir 10 µmol/L), eitt breiðspektrað penisillin (ávirkar fleiri bakteriur) ella nitrofurantoin. Viðgerð í 3 dagar fyri bløðrubruna er vanligvís nokk til kvinnur, meðan menn skulu viðgerast í eina viku. 

Neyðugt kann eisini verða at fáa fyribyrgjandi viðgerð í longri tíð, um ein hevur afturvendandi bløðrubruna.